1. Het ontstaan van Football Club Meulebeke (stamnummer 1255) … tot Wereldoorlog II:
1928: Meulebeekse voetbalfanaten vragen ’n stamnummer aan bij de KBVB: Albert Vanherle, doelman, wordt de allereerste voorzitter van onze club.
1930: Geen accommodatie, geen vergoedingen, spelers betalen voor het eerst lidgeld : 5 frank.
1932 – 1933: De club wordt ‘kampioen’.
Onder de blijvende dreiging van ’n oorlog vallen veel clubs weg.
De gewestelijke reeks 1937 – 1938 met FC Meulebeke telt slechts vier ploegen.
Februari 1937: Henri Goethals wordt voorzitter. Korte tijd nadien wordt hij ook burgemeester van onze gemeente.
1938 – 1939: FC Meulebeke presteert goed: het wordt een 2e keer kampioen!
Tijdens de oorlogsjaren wordt niet in competitie gevoetbald.
2. Heropbouw in de jaren vijftig : FC Meulebeke wordt K. FC Meulebeke.
Marcel Vanderheeren leidt de club na de oorlogsjaren.
Gedurende vijf seizoenen blijft Noël Blondeel trainer. Hij vormt een degelijk Meulebeeks elftal.
1949 – 1950: Kampioen !
1950 – 1951: Degradatie !
26 januari 1954: FC Meulebeke krijgt de titel “KONINKLIJKE” , vanaf dan spreken we over KFC Meulebeke.
Voorzitter Charles Wullaert zorgt voor de uitbouw van ’n stevige club binnen de provincie.
De club telt vier ploegen : fanion – invallers – scholieren en knapen.
1955 – 1956: Kampioen in 3de provinciale.
1957 – 1958: Laatste en terug naar 3de !!
1958 – 1959: Er wordt 26x gewonnen, 141 goals gescoord, maar…in een testmatch tegen Ledegem verliest men de titel.
Uitgesteld, en even geduld … want de volgende jaren ???
3. De sixties: eindelijk nationaal voetbal.
In 1960 promoveert KFCM naar 2de provinciale.
In 1960 wordt “het jeugdcomité” opgericht door ondermeer Antoon Bekaert en Roger Vanthornout.
Het eerste jeugdblad komt tot stand
In 1961 promoveert KFCM naar 1ste provinciale.
In 1961 wint KFCM de Beker van West-Vlaanderen.
Leve het voetbal in Meulebeke! En…
September 1963: Dr. Jacob wordt voorzitter.
1964 – 1965: Trainer Pierre Schotte leidt onze club voor het eerst naar nationaal voetbal.
29 augustus 1965: 1/32 finale Beker van België : KFCM verliest van Sint-Truiden via strafschoppen.
1965 – 1966: KFCM eindigt 10de in zijn eerste jaar bevordering.
1969 – 1970: KFCM strijdt mee voor de titel en eindigt 4de.
4. De jaren 70: van 2e provinciale… tot bijna 3e klasse.
KFCM wordt ‘n vaste bevorderingsploeg.
15 juni 1975: Feest “10 jaar bevordering”.
1975 – 1976: Trainer Claerhout stapt op; zijn opvolger, Daniël Vlieghe, kan de degradatie niet ontlopen na testwedstrijden tegen Stavelot en Melin.
Maar…KFCM wordt beschuldigd van omkoperij (FC Izegem–KFCM) en moet noodgedwongen aantreden in 2de provinciale!
1976 – 1977: Kampioen in 2de provinciale A.
1977 – 1978: Kampioen in 1ste provinciale. KFCM verovert opnieuw zijn stek in bevordering.
1979 – 1980: KFCM voert na 28 matchen de rangschikking aan.
Helaas, nipt verlies tegen Aalter (1-0) en Ninove (0-1) doet ons stranden op de derde plaats.
3de klasse was toen wel heel dichtbij …
5. De tachtiger jaren: en blijkbaar ook de moeilijkste jaren.
De hoogconjunctuur (o.l.v. voorzitter Herman Maes) lijkt voorbij.
Een decennium waarin acht verschillende trainers de club leiden.
1982 – 1983: Degradatie naar provinciale.
1983 – 1984: Promotie naar nationale.
1984 – 1985: Degradatie naar provinciale.
Voorzitter Tony Dusselier kent woelige tijden. Zowel sportief als organisatorisch gaat het eerder moeizaam.
1987 – 1988: 13de, nipt geen degradatie.
1988 – 1989: 12de, nipt geen degradatie.
September 1989: Herman Christiaens wordt voorzitter.
1989 – 1990: Trainer Meysseman blijft trainer tot Kerstmis, Robert Claerhout neemt over, maar dan toch degradatie naar 2de provinciale … wachtend op betere momenten.
6. Op naar de eeuwwisseling. Onvergetelijk: tweemaal promotie via de eindronde.
1990 – 1991: KFCM eindigt 3de en speelt de eindronde … Moen–KFCM 0–1 & KFCM–Moen 2–0
Juni 1991: KFCM promoveert naar eerste provinciale.
1991 – 1992: Ondanks de 12de plaats moet KFCM degraderen !
1992 – 1993: Speler – trainer Dirk Destorme leidt zijn troepen in een onvergetelijk seizoen. KFCM speelt kampioen op het terrein van Kuurne. Huldiging volgt tijdens de slotmatch tegen FC Wakken.
8 mei 1993: Kampioenenhulde (de – voorlopig – laatste in de clubgeschiedenis).
Herman Christiaens geeft de fakkel door aan huidig ere-voorzitter, Werner Farrazijn.
1995 – 1996: Na elf seizoenen provinciaal voetbal brengt trainer Vanderschommen de club terug naar nationale: in de eindronde wordt gewonnen van Wielsbeke, Wevelgem, Jeunesse Aarlen alsook van Rapide Wezemaal : wie herinnert zich niet de 1-4 zege op het terrein van Heirnis Gent ??
De eeuwwisseling tegemoet : KFCM voelt zich goed in bevordering.
7. Het heden… na 75 voetbaljaren… na 24 seizoenen nationaal voetbal.
De 21ste eeuw begint voor KFCM in mineur…
2000 – 2001: Trainer Christiaens wordt kort na de eeuwwisseling de laan uitgestuurd en vervangen door Stan Bollen.
Een zwakke heenronde werd nog enigszins goedgemaakt …
2001 – 2002: Te vele keren ‘gelijkspel’ doet ons stranden op de 13de plek.
Noodgedwongen moeten we testen op Grimbergen.
12 mei 2002 : van 2-0 naar 2-3 en KFCM bleef weer eens in bevordering.
De spelers (op het dak van de bus) worden als helden ontvangen aan lokaal De Beer.
2002 – 2003: Allerlei omstandigheden zijn oorzaak dat KFCM onderaan de klassering staat.
De degradatie naar provinciaal lijkt zelfs onafwendbaar geworden … en dat was ook zo.
KFCM strandde op de laatste plaats.
8. Het heden… uitgebreide verslagen.
2002-2003 (Bevordering A)
De voorbereiding beloofde veel, allen geloofden in een succesvol en sterk seizoen van rood-wit. Later bleek dat niets minder waar was, integendeel…!
Meulebeke begon sterk aan het seizoen op Winkel Sport, stuntte bijna met een 0-1 overwinning maar moest in de slotfase de duimen leggen met 2-1. De week erop ontvingen we Zottegem, men behaalde z’n eerste punt door 1-1 (het was nog 1-0 in de 89′ !!) op Ter Borcht te spelen.
De 3e wedstrijd, op WIK Eine, bracht 3 punten met zich mee. Eindelijk! Verdiend was het en iedereen zei dat dit het begin was van een hele reeks. Jammer genoeg was dit niet zo, tegen Evergem (Een wedstrijd met hoofdrolspeler Cobbaert, scheids van dienst. Hij sloot onze beide doelmannen in de 2e helft uit met telkens direct (overdreven) rood.) en op Lauwe verloor KFCM. Tegen Meldert, op Izegem en thuis tegen Handzame kon Meulebeke telkens een punt uit de brand slepen.
Tijdens de storm op Wetteren verdronken we en werd het 3-0. 2 thuiswedstrijden leverden ook niets op, telkens 0-2 tegen Oudenaarde en Winkel Sport.
Een belangrijk duel op 24 november. Rode lantaarndrager KFCM moest naar voorlaatste Lovendegem. Met een hele meute supporters mee, kreeg men in de beginfase reuze grote kansen maar verzuimden die af te maken. De thuisploeg stak een handje toe en leidde KFCM zo naar de 0-3 overwinning. Meulebeke weg van die laatste plaats! Nog 4 wedstrijden, maar o zo moeilijke, en het was winterstop. We bleven op droog zaad zitten, tegen Ath-Aalter-Gistel en Waregem verloren we.
Tijdens de winterstop gebeurde het één en ander: de overvolle ziekenboeg van de heenronde liep stilaan leeg, enkele sterkhouders maakten hun comeback en het bestuur haalde 2 nieuwe spelers binnen. 10 op 48 en dan is het normaal dat de positie van de trainer in vraag gesteld wordt. Dit gebeurde ook op Ter Borcht maar zowel bestuur, spelers en trainers trokken aan éénzelfde touw en men ging samen verder tot het einde van het seizoen.
Zo gezegd zo gedaan. Ook alle supporters bleven hun club steunen maar niets baatte. KFCM – Eine 0-3, Evergem – KFCM 2-1 en Meldert – KFCM 2-0. De derby thuis tegen Izegem leverde 1 punt op (1-1) en de week erop, waar we altijd winnen, op Handzame won het met 0-1 (doelpunt van nieuwkomer Coqu). Toch was de degradatie dichtbij, dat besefte iedereen, maar niemand verloor de moed. Vechtlust, motivatie en inzet ontbrak nooit in onze rangen!
Zottegem-KFCM 2-1, KFCM-Wetteren 0-2, KFCM-Lauwe 0-1, Oudenaarde-KFCM 1-1 en het seizoen liep (“rustig”) verder tot … KFCM – Lovendegem. De thuisploeg kwam 1-0 voor en iedereen tevreden van de rood-witte supporters, enkel trainer Bollen bleef sakkeren. Het werd 1-1 en Stan Bollen had genoeg gezien en dacht: ‘Ik ben weg, jullie luisteren toch niet’. Zo gedacht, zo gedaan. Bollen verliet vroegtijdig z’n dug-out en weg was ie. Een houding beneden alle peil wat hij ook besefte. Enkele dagen later werden de wegen tussen KFCM en SB als trainer, in vriendschap, gescheiden.
Jan Callens, trainer beloften, nam het stuurloos schip over. Eerst bijsturen (Ath-KFCM 5-1 en KFCM-Aalter 1-4) om daarna volledig het roer in handen te nemen. KFCM beleefde nog 2 hoogtepunten, het waren voorlopig de laatste in bevordering: KFCM-Gistel (nog titelkandidaat) 3-1 en Rac. Waregem-KFCM 1-3.
Meulebeke sloot het seizoen af met 21 punten en eindigde laatste. Eén der zwakste seizoenen zodat we een reeks zakten naar 1e provinciale.
Pech, overvolle ziekenboeg, scheidsrechterlijke dwalingen, (soms) jeugdige fouten,… waren enkele factoren van dit barslechte seizoen. (PD)
Kern: Coreelman, Bral, Monart, Cnudde, Plasman, Vercruysse, D’haene, Decroos, Colpaert, Stoquart, Debels, Agboton, Blancke, Dejonghe, Tuytens, Baert, Demeyere, Craeynest, Coopman, Pieters en Lammertijn.
Coqu en Decoster waren de transfers van januari.
Trainer: Stan Bollen (tot 2/3/03) – Jan Callens (vanaf 3/3/03)
Hulp -en keepertrainer: Freddy Swimberghe
