Eugène was gekend in de hele rood-witte familie, niet alleen als bestuurslid van Supportersclub De Rood-Witte Beren maar ook als trouwe medewerker en vooral supporter nummer één bij zowel jeugdwedstrijden als bij het fanion.

Tientallen jaren versleet hij uren en uren in de Oostrozebekestraat en op Ter Borcht. Trainingen -desnoods in de winter volgend vanuit zijn auto in de Ter Borchtlaan-, matchen of clubactiviteiten miste hij zelden.

Eenvoud sierde hem, hij genoot van de compagnie in het voetbalgebeuren, KFCM was zijn leven.

De laatste jaren speelde de leeftijd, sporadisch verscheen hij nog eens op Ter Borcht maar op de kampioenenmatch in maart 2018 stond hij fier op de 1e rij…

Een dankbare herinnering aan een warm (club)mens… Veel sterkte aan familie en vrienden, koester de vele mooie herinneringen…

Eugène, slaap zacht en supporter nu maar mee van hierboven…